STARY STYL YANG TAIJI QUAN

Yang Jia Lao Jia Taiji Quan jest jedną z mniej znanych międzynarodowo gałęzi stylu Yang Taiji Quan (tai chi chuan). Linia bezpośredniej transmisji tego stylu obejmuje sześć generacji głównych mistrzów: Yang Luchan (1799-1872), Yang Jianhou (1839-1917), Yang Chenfu (1883-1936), Lu Dianchen (1886-1948), Wang Zihe (1913-2003), Deng Shihai (1941 – ).

Około polowy XX wieku, na skutek zmian politycznych w kontynentalnych Chinach, wielu mistrzów tradycyjnych sztuk chińskich, nie tylko zresztą sztuk walki, schroniło się na Tajwanie. Respektując wolę swojego mistrza, Liu Danchen’a, mistrz Wang zamieszkał w Taipei w 1950 roku, zobowiązując się nie modyfikować przekazanej mu formy stylu z wyjątkiem doprecyzowywania jej struktury i zasad.

Styl Yang Jia Lao Jia Taiji Quan przekazywany był więc dalej w wąskim gronie według tradycyjnych zasad transmisji sztuk walki. Na przykład, mistrz Wang nie przyjmował żadnego ucznia, który nie był mu szczególnie polecony przez zaufane osoby. Dopiero obecny główny mistrz, Deng Shihai, otworzył nauczanie Yang Jia Lao Jia Taiji Quan dla szerszego grona, aktualizując jednocześnie jego system pedagogiczny i akcentując walory tego stylu jako zaawansowanej sztuki walki wewnętrznej. Ponadto, oprócz przekazanej mu przez mistrza Wang’a długiej formy, formy szabli, formy miecza, tuishou i ćwiczeń z lancą, mistrz Deng zaczął nauczać dodatkowe formy: długą kompaktową, szablę lewą ręką, krótki kij, długi kij, wachlarz i lancę.

Bezpośrednia transmisja nauczyciel-uczeń długiej formy jest nadal podstawą nauczania Yang Jia Lao Jia Taiji Quan. Przez ostatnie dziesięciolecia, zwłaszcza w kontynentalnych Chinach, ale także na całym świecie, nastąpiło znaczne uproszczenie i skrócenie form różnych stylów taiji quan, nadając im głównie charakter gimnastyki sportowej i rodzaju tańca, przy jednocześnie rosnącej komercjalizacji i płytkości nauczania. Na szczęście współcześni mistrzowie Yang Jia Lao Jia Taiji Quan, podobnie jak coraz mniejsza liczba prawdziwych mistrzów innych stylów taiji quan i pokrewnych, tradycyjnych dyscyplin, pozostają ciągle wierni zasadom wypracowanym przez poprzedzające ich generacje mistrzów, przekazując je następnym pokoleniom adeptów.