Zhan Zhuang (站樁; czyt. dżan dżuan; „stojąc jak drzewo”, „stojąc jak słup”, tłumaczony również jako „obejmując drzewo / księżyc”) jest systemem ćwiczeń qigongu, w których praktycznie nie ma ruchu zewnętrznego ciała. W tym systemie przyjmuje się zdefiniowaną, stabilną pozycję i utrzymuje ją przez dłuższy czas. Pozycje nie są przypadkowe, a są związane z energetyczną strukturą ciała.

Nie wiadomo nic pewnego o początkach Zhan Zhuang. W najstarszych kronikach taoistycznych są już wzmianki o tym systemie ćwiczeń, a więc ma on przynajmniej 2 500 lat.

Zhan Zhuang jest treningiem klasyfikowanym jako cześć Nei Jia (內家; czyt. nei dżia; “wewnętrzna szkoła”) czyli systemu ćwiczeń tzw. wewnętrznych sztuk walki qigongu, skoncentrowanych na aspektach mentalnych i duchowych pracy z qi (energią wewnętrzną) w przeciwieństwie do tzw. zewnętrznych sztuk walki / qigongu, zajmujących się przede wszystkim sposobami zwiększania sprawności fizycznej.

Tego typu podział na sztuki wewnętrzne i zewnętrzne jest jedynie zgrubnym podziałem klasyfikującym, gdyż wszystkie tradycyjne sztuki walki / qigongu mają zarówno aspekty wewnętrzne, jak i zewnętrzne, których wzajemne proporcje zależą od danego stylu.

Jest wiele pozycji Zhang Zhuang, najczęściej wynikających z różnych form sztuk walki lub qigong’u, których te pozycje są częścią. Najbardziej chyba znaną pozycją Zhan Zhuang jest jedna z pozycji mabu (pozycji jeźdźca) w której ręce tworzą poziome koło (pozycja nazywana często „pozycją trzech kół”).

Przyjmując prawidłowo tę pozycję, aktywizuje się między innymi punkt akupunktury GV14 (dazhui) położony u podstawy karku, który jest jednym z najbardziej efektywnych regulatorów energii yang, będąc punktem, w którym spotykają się wszystkie główne kanały yang organizmu.